گذشت زمان،فراموشی شرم گناه،مثل آسودگی میماند...اما چه آسودگی ای؟وقتی دوباره همین چرخه شروع میشود؟..اسمش را هرچه میخواهید بگذارید بگذارید ،من به آن نیازی ندارم،بیشتر معنویت میخواهم...یا چیزی مثل ان..ایمانی ندارم،برایم از دعا و نماز نگویید...معنویت را در دهان جذامی ها بجویید...«بوسیدن لب های جذامیان آنان را تبدیل به مسیح میکند»•...بمبی بترکانید و در صدای جیغ مادر مرده ها و در هم کوبیده شدن خانه ها صافی قلب و بی ارزشی جهان را بنگیرید،تمامش به بهای یک قطره اشک نیمه خشک و شور نیمه جانی زیر آوار قصابی شده ارزان می اید....
•. :جمله ای از کتاب «فقیر اسیزی»(ترجمه شده در ایران با نام سرگشته راه حق)نوشته نیکوس کازانتزاکیس .این جمله از منصوبات به سنت فرانسیس(از بزرگترین قدیسان مسیحی و بنیانگذار فرقه فرانسیسکن ها یکی از دوشاخه ی بزرگ مسیحیت کاتولیک )می‌باشد به این معنی که آموزه های سنت فرانسیس بر سه پایه :فقر کامل،عشق کامل و صلح کامل برقرار است،سنت فرانسیس توجه و عشق به بیماران و طرد شدگان را باعث بهبودی و قداست آنان میداند
